Jeroen de Groot

News

Ode aan de violist Jeroen de Groot

February 18, 2024

Opwaarts voert de sonate mijn gedachten, geeft me een vaste koers door de ruimte van mijn onbeheersbare gevoelens.

De violist breekt mijn starheid open, golven omspoelen mij zonder ophouden en sleuren mijn fantasieën met zich mee naar woordenloze ontvankelijkheid die zindert en bruist in mijn lichaam.

Francks intensiteit heeft betoverend bezit genomen van de kunstenaar. Boven blijft drijven uiterst esthetisch genot middels twee instrumenten die de muziek concretiseren en gevoelsklaar maken voor mij ter ontvangst.

De sonate steekt een ondoofbaar vuur aan van warmte en licht in mijn hoofd die blijft stralen naar mijn onzegbare dank !

Door Timen Jacob Lalkens, een concert visiter!

Review Pure Live III

May 12, 2023

Music by Pärt, Brahms and Beethoven Jeroen de Groot (violin), Bernd Brackman (piano) (Zefir Records)
Recensie door Graham Rickson, UK

Beginning a live recital with Arvo Pärt’s Fratres is a little mischievous, violinist Jeroen de Groot’s reading full of poise and cool beauty. He and pianist Bernd Brackman do really ratchet up the tension midway through, the playing scarily intense, but the cooling off is mesmeric. Pärt’s spareness makes Brahms’s Sonata No. 3 all the more powerful, a piece which starts similarly quietly but hints at its scope and size before a minute has elapsed. De Groot and Bernd are alert to the music’s warmth as well as its weight; the first movement’s second subject is sweetly phrased, and de Groot’s hushed playing at the start of the “Adagio” is perfectly pitched. Bernd’s soft flurries of notes at the start of the scherzo are immaculate, and the passage in the finale where the music seems to dissolve into space is heart-stopping.
Beethoven’s Kreutzer Sonata makes for an epic second half. De Groot and Brackman’s slow introduction lulls us into a false sense of calm, before the first movement’s glowering “Presto” erupts into life. The coda is desolate, making the central movement’s serene sequence of variations both disconcerting and welcoming. Stops are duly pulled out in the closing tarantella, de Groot and Brackman brilliantly coordinated, relishing every twist and turn before an exultant finish where it’s difficult not to join in with the audience applause. Taped in November 2021 in the Zeeuwse Concertzaal in the south-western Netherlands, the recorded sound has bloom and immediacy.

Review Pure Live II by Graham Rickson

Aug 12, 2022

Cover of CD Jeroen de Groot: Pure Live II (Zefir Records)

Jeroen de Groot: Pure Live II (Zefir Records)
By Graham Rickson, UK

Dutch violinist Jeroen de Groot’s set of Bach’s solo sonatas and partitas is a keeper, the playing expressive and incisive.

This new live album collects performances taped last September in Italy and Holland; we’re not told which works were played where, but the sound quality is consistent and the audience behaves itself. Hearing applause after each item feels entirely right; listen through headphones with eyes closed and it’s as if you’re in the room with de Groot. Bruce Lefriche’s ingenious transcription of Bach’s ubiquitous Toccata and fugue was made for Maxim Vengerov, the piece now transposed into A minor. Showy but effective, there’s a liveliness and exuberance absent from leaden organ versions and de Groot really keeps it moving. It’s followed by Bach’s Partita No. 1, the playing similarly lively. The “Presto” fourth movement is a fast-moving delight, de Groot then relaxing into a very lyrical “Sarabande.” There’s also the great BVW1004 Chaconne in a performance of alarming intensity. The close recorded balance is a plus, and the audience rightly erupts at the close.

A pair of fiendish single-movement Ysayë solo sonatas complete the disc, de Groot’s virtuosity always serving the music. There are moments in No. 3 when it’s difficult to believe that there’s just one person playing. No. 6’s habanera rhythms are nicely pointed and the abrupt close is superbly done.

CD-recensie Pure Live II

Mar 21, 2022

Door Aart van der Wal, maart 2022

Jeroen de Groot - Pure Live II
Bach/Lefriche:
Toccata en Fuga in a, BWV 565 (bew. voor viool solo)
Bach:
Partita nr. 1 in b, BWV 1002 - Ciaccona in d, BWV 1004
Ysaÿe:
Sonate (Ballade) in d, op. 27 nr. 3 - in E, op. 27 nr. 6

Het kan raar lopen. Vanuit het perspectief van de recensent welteverstaan. Lange tijd had ik niets meer van de Nederlandse violist Jeroen de Groot (1961) gehoord, de winnaar van het Oscar Back Vioolconcours in 1985 en bovendien zeer getalenteerde student van niemand minder dan Herman Krebbers, Sándor Végh (Salzburg) en Ivry Gitlis (Parijs). Met een breed repertoire en een Amati uit ca. 1668 als lijfinstrument laat hij zich op het concertpodium al decennialang gelden. Samen met zijn echtgenote Julia Veerling geeft hij vioolles aan leerlingen vanaf 11 jaar, maar ook aan volwassenen, waarbij het aanvangsniveau en einddoel er niet eens zoveel toe doen. Hij begeleidt ook leerlingen die door een nogal ongelukkig uitgevallen voortraject onzeker zijn geworden en niet alleen muzikaal hulp behoeven. En toch raakte ik het zicht op zijn verrichtingen volkomen kwijt.

Toen ik dit spontaan door Zefir toegestuurde nieuwe album uitpakte en mij er vervolgens in verdiepte kreeg ik het schaamrood op de kaken. Ik bleek nogal wat gemist te hebben, waaronder ook het eerste album, Pure Live I, met Bachs sonates en partita's, dat blijkbaar niet meer in de handel is (op de site van Zefir komt deze uitgave niet voor, maar u kunt het in 2016 verschenen album wel op o.a. Spotify vinden).

Dit nieuwe album van Jeroen de Groot biedt een fraaie en veelkleurige staalkaart van zowel zijn technisch als interpretatief kunnen, met de aantekening dat het wel uitsluitend live-opnamen betreft die zonder 'patches' zijn uitgebracht. Hij geeft ons een spanningsvolle kijk op Bachs Partita BWV 1002 en de Ciaccona uit de Partita BWV 1004, maar legt net zo overtuigend de verbinding met de beide solosonates van Ysaÿe. En nu ik het toch over verbinden heb, memoreer ik hier tevens zijn sterke betrokkenheid bij de stichting Connect by Music, waarin hij zich samen met Adriaan Kok inzet voor kinderen die wel of niet met hun ouders of andere naaste familie hun land zijn ontvlucht en onder afschuwelijke omstandigheden op Lesbos zijn ondergebracht. Zij hebben op dit zo vaak in het nieuws zijnde eiland de daad bij het woord gevoegd en eenvoudige muziekklasjes opgezet om de gevluchte kinderen in contact te brengen met muziek.

Fantastisch en tevens hartverwarmend om deze violist binnen onze landsgrenzen te hebben!

Interview met Jeroen 'In de Gouwe Geit'

Dec 11, 2017

Onder het genot van een drankje is er aan de bar tijd genoeg voor een diepgaand gesprek. André Verstijlen en Marianne Wierckx ontvangen in het TV café 'In de Gouwe Geit' bijzondere en interessante gasten, vandaag een gesprek met Jeroen de Groot.

Le Virtuose Jeroen de Groot

Dec 06, 2017

Benefietsconcert te Bergen op Zoom

Oct 29, 2017

Jeroen speelt de beroemde solo uit de film 'Schindlers List' tijdens het benefietsconcert te Bergen op Zoom met harmonie orkest olv Jasper de Waal 15 oktober 2017


In between flights practicing at Greek airport with a mute

Jun 13, 2017




Iliaktida, tehuizen Lesbos vluchteling kinderen

Jun 13, 2017

Jeroen de Groot samen met Vasiliki Andreadelli, oprichtster van Iliaktida

123 kinderen van 11 tot 18 jaar

In 8 verschillende tehuizen bevinden zich 123 kinderen van 11 tot 18 jaar, gestrand op Lesbos zonder ouders. Vasiliki Andreadellie is in 1999 de organisatie Iliaktida gestart. Met inmiddels 182 mensen zet zij zich op Lesbos in voor hulpbehoevenden. De 'minor-huizen' vallen onder haar verantwoordelijkheid.
Iliaktida heeft een schooltje waar de kinderen elke dag naar toe gaan. Deze mooie organisatie heeft ons gevraagd het muziekprogramma voor deze 123 minors te faciliteren. Muziek instrumenten (gitaar en percussion) zijn reeds besteld. Muziekleraren worden thans uitgeselecteerd.
Juni 2017 vangt dit project met drie leraren aan.

Paganiniana voor Nikos en Katharina

Apr 25, 2017

Jeroen speelt Paganiniana voor Nikos en Katharina (nadat hij zijn vingers met de Chaconne even heeft opgewarmd). Deze mooie mensen hebben 1000-en maaltijden gemaakt voor refugees op Lesbos. Ze stonden als eerste op in de nacht op het strand op de vluchtenlingen bootjes op te vangen. Mooie mooie mensen.

Off-piste CD's by David Nice

Apr 24, 2017

Recensie David Nice, UK.

Since I met him as a fellow jury-member for the Orkestival competition of school orchestras in the Concertgebouw earlier this year - a real highlight of 2016, and I'm over the moon to have been asked back - Jeroen de Groot has released a beautifully produced two-CD set of Bach's solo sonatas and partitas. I promised him I'd set aside a morning to listen properly before we met in Amsterdam, which I did on Wednesday morning, and was delighted to announce last night how impressed I was.

This is playing you can't possibly have on in the background as mellifluous, objective Bach. De Groot writes in his booklet of how much he respects the 'untouchable' phenomenon of Henryk Szeryng. His own major teacher Herman Krebbers tended to that aspect, making him learn the Bach works by heart as part of a large repertoire - 'but it was not very clear to me what to do with it'.

Then he saw a documentary on Glenn Gould and the Goldberg Variations, which showed him the way to an individual approach. With the prize money from winning at the Oscar Back Concourse de Groot went to study with the great Sandor Vegh, linking back to a tradition which included Joachim and Liszt. Vegh's words in interview which de Groot reproduces in the booklet should be carved out for every interpreter:

Music is a creative art, but so is the interpretation of it. The expression is revived in every musical phrase, and this is different every day. There are mysterious powers, vibrations and radiations that influence my feeling and that I, humble being that I am, cannot grasp at all. I can only say I have good days and bad days.

I assume that de Groot regards the day, or days, on which he recorded the sonatas and partitas, as among the good. The sound is so centred and golden, with the instrument matched to a baroque bow, that the graded forcefulness of the playing never grates. Here he is playing the most famous 'track' of all the solo violin music, the Preludium from Partita No. 3 in E.


There's immense power of expression throughout the two discs, and I love it all - though I'd be inclined to listen in four instalments as there's so much to take on board. And I'm happy to hear it over and over again - a treat to set alongside the Christmas Day 1723 assemblage of glorious Bach on the Dunedin Consort Magnificat disc which I discovered only last week.

Original post here.

Jouw Bach vertolking

Apr 24, 2017

Een hartverwarmende e-mail in mijn box vandaag:

Hallo Jeroen,

Ik ben ervoor gaan zitten, niks (op klein staand afwasje na...) anders doen dan luisteren naar jouw uitvoering op CD en het inspireerde mij tot dit stuk tekst:

Je bent bezig als een koorddanser op grote hoogte zonder gebruik van een vangnet ...
Je bent als een meeuw die onderweg is naar niets en die speelt met de winden, je wordt opgetild door de onverwacht voorhanden zijnde thermiek, en laat het gebeuren
Je tuimelt omlaag in een roekeloze val met ware doodsverachting, het publiek houdt zijn adem in en ziet dat je toch controle weet te houden.
Dan ineens sta je even stevig met beide benen op de grond maar niet voor lang ... want vliegen is je passie

Bijkomende gedachten tijdens het afwasje die werd opgewekt door je uitvoering:

Heeeee, de deksel van die pan heeft een gaatje in de zijkant, nooit gezien... is vast om die stoom te laten ontsnappen zodat de deksel niet gaat dansen...
Wat moet ik hiermee? Eigenlijk niets verder behalve dat een dansende deksel mij qua geluid en ritme wel erg aantrekt, zo lekker losjes...
en een paar dagen later een interessant gesprek met onverwacht opdoemende raakvlakken naar allerlei kanten van het leven...

Hartelijke groeten en bedankt voor het luistergenot dat ik aan je CD's beleefd heb.

Martien

Recensie uit de UK

Mar 18, 2017
Hier de recensie over mijn nieuwe CD van theartsdesk.com, Classical CD's weekly.
Bach Book by Jeroen de Groot

Dutch violinist Jeroen de Groot recalls watching footage of Glenn Gould playing Bach's Goldberg Variations as a teenager, amazed by the brazen idiosyncrasies of Gould's pianism (“That night Gould showed me the way to Bach, and to myself”). Though Gouldian wilfulness isn't a destabilising influence on de Groot’s interpretations of Bach’s solo violin output. There's a very smart, shrewd musical intelligence at work here, de Groot's playing reflecting his lessons with the great Hungarian violinist Sándor Végh and showing a shrewd awareness of historically informed practice. Watch the interview segments on the bonus DVD and de Groot's sheer self-confidence is initially disconcerting, but spend a minute or so listening to him play and you’re immediately won over. Helped by a very close recorded balance, the joy and elegance of these performances is overwhelming.

His is a big sound, but it's never intimidating. Try a movement like the Sonata No. 2’s Fuga, the separate lines delineated with rare skill. And, as a measure of quite how good de Groot is, sample the Giga and Ciaccona of the Partita No. 2, the former’s folksy insouciance followed by playing of commanding power. You daren’t leave the room while the disc is playing. There's plenty of joy, too: Sonata No. 3’s effervescent Allegro assai a case in point. All exceptional, and the presentation is magnificent, the three discs packaged in a well-annotated, attractively designed hardback book. Why would anyone swap that for a download? Up there with Roger Woodward’s definitive Well-Tempered Clavier, and some of the best recorded Bach I've heard in ages.

Uit d'oude doos!

Mar 09, 2017
Opgeduikeld uit de oude doos, een leuk stuk toen ik in 1985 de Sakko-prijs voor Kunsten en Letteren toegekend kreeg.

Bron: sakkoprijs.nl

De Sakko-prijs voor Kunsten en Letteren 1985 is toegekend aan
Jeroen de Groot

als aanmoediging bij het begin van een beloftevolle carrière als violist. Begiftigd met een rijk muzikaal talent, en een aangeboren violistische dispositie, ondersteund door een niet-aflatend streven naar volmaaktheid in technische beheersing en gevoelige interpretatie, noodzakelijk als juiste voedingsbodem voor uitzonderlijke artistieke prestaties, draagt hij de naam van zijn geboortestad op bijzondere wijze naar buiten, en is aldus een waardig exponent van het rijke culturele leven van  het Markizaat, en van Bergen op Zoom in het bijzonder.

Bergen op Zoom, 9 november 1985

Toespraak Jeroen de Groot:

Beste vrienden van en belangstellenden voor de prijswinnaar,

Wij lezen van tijd tot tijd dat Brabanders dom zijn en geen ruggengraat hebben. Toch slaagt de jury er jaar op jaar in iemand te vinden waarop deze uitspraken niet van toepassing zijn. Alle hoop is dus niet verloren.

Dit jaar gaat het nu eens niet om iemand die aantoonbaar zijn sporen al heeft verdiend, maar om een jonge kunstenaar, die de naam van onze goede stad op een bijzondere wijze naar buiten draagt. Een aanmoedigingsprijs dus, aan het begin van een beloftevolle carrière, gebaseerd op het winnen van een gerenommeerd vioolconcours, bereikt met talent en doorzettingsvermogen.

We hebben het hier over Jeroen de Groot, winnaar van het 10e Oscar Back-concours.

De betekenis hiervan wordt gekenschetst door de hoge kwaliteit van de jury, bestaande uit Theo Olof, Elu Krieg, Herman Krebbers, Mene Rostal, Bouw Lemkes, Jean Louis Stuurop, Jaring Walta en Carlo van Neste, stuk voor stuk topnamen uit de violistenwereld en tevens uit de reputatie van vorige winnaars, zoals Emmy Verheij, Vera Beths, Marjolijn de Sterke en Jaap van Zweden.

De kritische instelling van de jury en de uitermate hoge eisen, die zij stelde, worden ook aangetoond door het feit, dat in 1983 de 1e prijs niet werd uitgereikt.

Even iets over Oskar Back. Uit de lange reeks virtuozen, die deze befaamde vioolpedagoog met de regelmaat van een klok afleverde -nagenoeg alles wat uitzonderlijk goed viool speelde was leerling van Back geweest- kent iedereen, ook buiten te muziekwereld bijv. de namen Herman Krebbers en Theo Olof.

Back had 3 soorten leerlingen. Degenen die het niet hadden maar wel hard werkten noemde hij ‘eind guter Jungen’.Dan waren er die het wel hadden, maar niet hard genoeg naar zijn zin studeerden. Daarvan zei hij, met een lichtelijk gefronst voorhoofd: ‘Hat viel Talent’. En ten slotte, die het hadden en driftig studeerden. Die werden, met een tevreden, doch nauwelijks merkbare glimlach gekwalificeerd als: 'Spielt gut Violine'.

Oscar Back is al jaren geleden overleden. Zijn opvolger, Herman Krebbers, de huidige leraar van Jeroen, zet zijn tradities op lofwaardige wijze voort. Hij zou eveneens in de voetsporen van Oscar Back van Jeroen kunnen zeggen: ‘Spielt gut Violine’.

In mijn lange loopbaan als vioolleraar en directeur van de Gemeentelijke Muziek- en Balletschool heb ik er velen als pukkie binnen zien komen. Daar begin je aan en je wacht maar af. Ik typeer dat -misschien een beetje te sarcastisch- als: Dag meneer, dit is ons Pietje en die moet goed viool leren spelen, kan me niet schelen al duurt het een jaar!

Yves de Groot stelde het niet zo, maar Jeroentje speelde na een jaar, zeker voor zijn leeftijd, bijzonder goed viool. Het was ook z’n eigen, wel zeer uitgesproken voorkeur geweest.

Amper 6 jaar oud liet hij z’n moeder enorm schrikken door overdag doodstil, met zijn ogen dicht, op de bank te liggen. Op de vraag ‘ben je ziek ?’ verzuchtte hij fluisterend, -de radio stond aan- ‘dat is mooie muziek!’.

In het gezin De Groot werd veel gemusiceerd. De oudste zoon Marc, nu violist in het Concertgebouworkest, was al enige jaren bij mij op vioolles. Brigit speelde piano en cello, op welk laatste instrument zij ook afgestudeerd is en speelt in het Zeeuws Symphonie-orkest.

Dan kwam Pauline, die eerst blokfluit en later dwarsfluit speelde en als dan aan Jeroentje, die vervolgens aan de beurt zou komen, gevraagd werd wat hij zou willen, zei hij steeds resoluut en kortaf: ‘ik wil viool’.

En zo kwam hij dus op 9-jarige leeftijd bij mij binnen. Ik herinner me goed dat hij onder de les nooit hardop tegen mij praatte. Hij fluisterde altijd: ‘Ja meneer’. Het was niet moeilijk om hem les te geven. Alles wat ik zei of voorspeelde deed hij gewoon na. Met normaal studeren, niet meer dan een ander kind van zijn leeftijd, vorderde hij enorm snel. Zijn schoolprestaties waren doorgaans wat lager, maar daar kon hij zich niet druk om maken.

Op het Moller-lyceum heeft hij -door zijn niet nader te omschrijven gedrag- een zeer intense relatie opgebouwd met de conrector, mevr. Theuns, doordat ze hem nogal eens moest wijzen op zijn misbruik maken van het pas ingevoerde begrip: baaldagen.

Jeroen de Groot in 1985

Toen de conservatoriumplannen definitieve vormen kregen, kwam hij onder de hoede van Betsy van der Horst. Haar jammerlijk vroegtijdig uit dit leven stappen bracht hem bij Herman Krebbers, die, met zijn enorme ervaring als violist en zijn uitzonderlijke activiteiten als vioolpedagoog het talent van Jeroen op niet genoeg te loven wijze verder ontplooid heeft. Hij is het ook geweest, die Jeroen op een voorbeeldige manier, niet alleen artistiek, maar ook psychisch op het zware concours heeft voorbereid. Want de concurrentie was groot en goed !

Des te verheugender is het dat juist onze jonge stadsgenoot zich in dit selecte gezelschap -na 3 loodzware rondes-, als eerste wist te plaatsen, spelende op een juweel van een viool, de Carlo Bergonzi van Herman Krebbers zelf !

Begrijp me goed. Als een violist zijn dag niet had, zegt men, dat hij slecht gespeeld heeft. Maar, als hij goed gespeeld heeft, wordt er gezegd: Gut, wat heb jij een mooie viool.

Zo bedoelde ik het natuurlijk niet. Met een mooie viool alleen win je geen groot concours. Daar komt wel iets meer voor kijken.

Intussen is het te hopen dat Jeroen -naast de kostelijke Sartori-strijkstok die hij van zijn oom ten geschenke heeft gekregen- (inderdaad) de beschikking krijgt over de schitterende Nicolaus Amati-viool, waar hij momenteel tijdelijk op speelt. Hij is het ten volle waard!

Dat Jeroen, ondanks frequente uitstedigheid, Bergenaar in hart en nieren is gebleven en tevens dat hij geen last heeft van klassieke oorkleppen, toont hij door het regelmatig bezoeken van een bruin etablissement in het centrum van onze stad, waar malse jazz-muziek aan de orde van de dag is en dat de naam draagt van de vredige vogel, die Noach bij afgaand water uit zijn zeewaardig dierenasiel liet ontsnappen.

Hij kan daar met kennelijk veel plezier staan te genieten, vooral van de solistische improvisaties, terwijl zijn -door zijn vakstudie soepel ontwikkelde- pols hem helpt bij het nippen aan zijn pilsje.

Intussen kan Jeroen, ondanks zijn jeugdige leeftijd, ook al een aardige staat van dienst als vioolsolist overleggen.

Ik noem u

- 6 optredens met het Nationaal Jeugdorkest o.a. in het Concertgebouw en in de RAI te Amsterdam en in Nijmegen en Apeldoorn

- Met het V.U.-orkest eveneens in Amsterdam

- In het Provinciehuis te ’s-Hertogenbosch met het 30-jarig jubileum van het Brabants Orkest

- Met het Noord-Hollands Philharmonisch Orkest te Haarlem

- 3x met het Overijssels Orkest

- 4x met het Brabants Kamerorkest o.a. afgelopen zondag in deze prachtige zaal

- Verder recitals in Vredenburgh (Utrecht), Scheveningen en 17 november a.s. voor Radio Veronica

- In januari in Parijs en tevens in januari in het t.v.-programma ‘Jonge mensen op weg naar het Concertpodium’.

Daarnaast is hij intussen benoemd tot 1e violist in het Rotterdams Philharmonisch Orkest en daarbij studeert hij voorlopig nog verder bij Herman Krebbers.

Ik meen, met dit alles als voorzitter van de jury, haar keuze voldoende gemotiveerd te hebben. Deze motivatie is in het kort samengevat op de bij de prijs behorende oorkonde.

Namens de jury Harrie Stalpers, voorzitter

Namens Sakko b.v. W. van de Boom, directeur

Interview op radio 4 vanuit Lesbos

Nov 17, 2016

Fragment van een live interview op radio4 vanuit Lesbos over de stichting International Refugee Youth Orchestra.




Op Lesbos!

Nov 17, 2016

Met 12 man ontbijt verzorgen voor 1050 mensen! Daarna alles inventaiseren en een meeting met het hoofd van het kamp. Als hij ja zegt kunnen we actie ondernemen!

Intussen worden er vanuit Nederland al muziekinstrumenten aangeboden!

Internationaal Vluchtingen Jeugdorkest

Nov 13, 2016

uit: de Telegraaf, woensdag 9 nov 2016

Foto: Foto Merlijn Doomernik
Paola van de Velde

De Nederlandse violist Jeroen de Groot wil een internationaal jeugdorkest met vluchtelingenkinderen oprichten. Hij vertrekt daarom zondag naar Lesbos. In het vluchtelingkamp Kara Tepe wil hij inventariseren wie er wil en kan spelen. "Voor dit iniatief is grote belangstelling. De kinderen in die kampen hunkeren naar hoop en vertier."

De violist die vanavond in het Rijksmuseum voor Oudheden in Leiden een nieuwe dubbelcd met solo sonates en partita’s van Johan Sebastian Bach plus een boek en dvd ten doop houdt, wil de complete opbrengst van deze uitgave onderbrengen in een stichting. Die moet het vluchtelingen jeugdorkest van de grond moet tillen. „Natuurlijk wordt er al veel gedaan in de vluchtelingenkampen. Maar juist deze kinderen kunnen wel een extra sprankje hoop en licht gebruiken.”

Therapeutisch

Volgens De Groot kan juist muziek, dat elk mens ongeacht leeftijd, geloof of achtergrond vreugde geeft en therapeutisch werkt, dit bieden. „Muziek verbindt en verbroedert.” De violist wil met zijn stichting muzieklessen aanbieden. „Dat wordt nu alleen nog op uiterst beperkte schaal gedaan. Wij willen dit uitbreiden met individuele lessen voor zowel geoefende, als nieuwe leerlingen”, legt hij uit.

Ook zullen er instrumenten naar Lesbos gestuurd worden. Want daar ontbreekt het veelal nog aan. „Dat moet allemaal nog georganiseerd worden. We gaan dit weekend eerst investariseren wat we precies nodig hebben. Maar als mensen nog ergens een ongebruikte viool of cello hebben liggen en daar iets goeds mee willen doen, dan zijn deze welkom.”

Samenwerken

De International Refugee Youth Orchestra Foundation zoals de mede door hem opgerichte stichting heet, gaat samen werken met Steffi de Pous van Because We Carry. Deze yogalerares is al meer dan een jaar actief als vrijwilliger op Lesbos. Zij verzorgt onder meer het ontbijt in het vluchtelingenkamp Kara Tepe.

„Volgens Steffi zijn er heel veel kinderen die graag muziekles willen krijgen. Zij spreken al goed Engels en zijn zeer leergierig. Juist door deze kinderen, die het zwaar hebben in deze periode van hun leven, te helpen, ondersteunen we ook hun, vaak zwaar getraumatiseerde ouders. Als zij zien dat hun kinderen weer levenskracht vinden, blijven ze zelf ook niet bij de pakken neerzitten.”

De verwachting is dat er straks meerdere orkestjes en ensembles in vluchtelingenkampen kunnen worden opgericht. Doel is op lange termijn om ook met dit vluchtelingen jeugdorkest te gaan optreden en bijvoorbeeld een kerstconcert te geven.